Spotify’da Rick Rubin’in prodüktörlüğünü üstlendiği 60 sanatçının şarkılarından oluşan bir müzik listesini dinliyordum. Johnny Cash, Santana, Jaz-Z, Metallica, Kanye West, Adele, Slipknot, Shakira, Eminem, Jay Z, Neil Young, System of A Down, Red Hot Chili Peppers, Weezer, Lana Del Rey... Son 40 yılın popüler kültür sahnesinin en önemli sanatçıları... Rick Rubin’in imzası bu sanatçılar gibi daha pek çok sanatçının başarı hikayesinin altında duruyor.Rick Rubin; LL Cool J, Run DMC, Public Enemy ve The Beastie Boys gibi rap ustalarının kariyerlerini başlatarak hiphopun bugünkü hâline gelmesine yardımcı olan isimlerden. Rubin bu müzisyenlerin potansiyellerini açığa çıkarıp, kariyerlerinde başka bir seviyeyeye ulaşmalarını sağladı.Sanatçı, 1981’de New York Üniversitesi’nde felsefe okuduğu yıllarda punk'a ilgi duyuyordu. Ta ki rap'le tanışana dek... Bu müziğin üzerindeki etkisini şöyle anlatıyordu:&nbsp;“Harika bir rap’çi olmak için virtüöz olmanıza gerek yoktu. Söyleyecek bir şeyin olması yeterliydi.”&nbsp;Rubin, o dönem New York’un gelişmekte olan hiphop mekanlarında bir çevre edindi. Ardından yurt odasında Def Jam Recordings’i kurdu. Başarısız rap şirketleriyle dolu bir dünyada Rubin'in başarısı iyice parlıyordu. O dönemi şöyle anlatıyordu:<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">“Hip hop’ı müzik olarak görmüyorlardı; başka bir şey olduğunu düşünüyorlardı. Müzik sektöründeki deneyimli, akıllı insanlar bile bunun müzik olduğunu bilmiyordu. Ben de ‘Bu açığı kapatmanın bir yolu var mı?’ diye düşündüm. Run-DMC, Steven Tyler ve Joe Perry ile Aerosmith’in&nbsp;<a fr-original-style="" href="https://www.youtube.com/watch?v=4B_UYYPb-Gk" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Walk This Way</a>’inin cover’ını yaptık. O zamanlar rap’te cover şarkılar yapılmadığı için kendi sözlerini yazmak istediler. Ben de dedim ki, ‘Bu egzersizin tüm amacı Aerosmith şarkısını yenilemek çünkü bu zaten bir rap şarkısı. Eğer bunu yaparsanız rap müziği anlarlar.’ Bu bir deneydi ve insanların hip hop’ın ne olduğunu anlamasını sağladık.”&nbsp;</blockquote>Rubin’in meşhur olmasını sağlayan işlerden biri de Johnny Cash’in kariyerini yeniden ayağa kaldırmaktı. Prodüktör, Cash’i Nine Inch Nails’in ikonik parçası <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/track/28cnXtME493VX9NOw9cIUh?si=cf7dd94c36214185" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Hurt</a> başta olmak üzere kendi kuşağı dışındaki sanatçıların şarkılarını yeniden yorumlamaya ikna etti. Cash, böylece ölümünden hemen önce başka bir neslin de kulaklarına yerleşti.Peki, Rubin’in birbirinden bambaşka türlerde, bu kadar farklı sanatçıyla çalıştığı baş döndürücü kariyerinin sırrı neydi?<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Meditasyon ve konsantrasyon</h2>Rick Rubin’in keşfettiği Angus and Julia Stone’dan Julia, onunla yaptığım bir röportajda Rubin ile çalışmayı şöyle tarif etmişti:&nbsp;<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">"Bize çok güven verdi. Sanatçı olma ve müzik yapma kararım konusunda daha güvenli hissetmemi sağladı. Rick, şarkı yazmak ve şarkı söylemenin gerçekten değerli bir şey olduğunu bana zamanla anlattı. Galiba bazen bir müzisyen veya sanatçının gerçekten bir şeylere katkı sağlayıp sağlamadığını ya da tamamen narsisist bir duruş mu sergilediğini sorguluyordum. Büyük ihtimalle ikisinin bir karışımıdır tabii.Ama Rick, bir şekilde bunu yapmam gerektiğini bana hissettirdi. Onunla her şey hakkında rahatlıkla konuşabilirsiniz. Müziği çok seviyor; bu yüzden de etrafındaki herkesin müziğin ne kadar önemli olduğunu fark etmesini sağlıyor. Bence onu bu kadar harika yapan şey de bu: Müzik yaparken özen göstermenin ve farkındalığın önemini devamlı hatırlatması."</blockquote>Rubin, 14 yaşından beri transandantal meditasyon yaparak konsantrasyona dayanan sessiz bir mantra uyguluyor. Bu uygulama sırasında düşünceler de ortaya çıkıyor. Rubin’in mesleki ve kişisel yaşamına yaklaşımını besleyen de bu meditasyonlar. Zaten kendisi de mesleki başarılarını müzikteki yetkinliğine bağlamıyor. Bunun yerine, müzisyenleri bireyselliklerini benimsemeye ve onları kalabalıktan ayıran şeylere yönelmeye teşvik ediyor. Başka bir deyişle farklı olmaya.&nbsp;<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Başaşağı yaratıcılık rehberi</h2>Dünyanın yaşayan en önemli müzik insanlarından biri olan Rubin'in <a fr-original-style="" href="https://domingo.com.tr/products/yaratici-eylem-bir-var-olma-bicimi" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Yaratıcı Eylem: Bir Var Olma Biçimi</a> adlı kitabı bir yılın ardından Domingo Yayınları’ndan Türkçe olarak yayımlandı. Kitap, Goodreads’te “Yılın En İyi Kurgu Dışı Kitabı Ödülü Finalisti”, Waterstones ve Barnes&amp;Noble’da “Yılın En İyi Kitabı Finalisti” oldu. Kitapta Rick Rubin’in prodüktör olmanın dışında sanatçılara nasıl akıl hocalığı yaptığına da şahit oluyorsunuz. Rubin, bir sanat ürününün ortaya çıkış sürecini motive edici metinlerle ortaya koyuyor. Adeta “Rick Rubin sanat üretim tarikatı”nın el kitabını elinizde tuttuğunuz hissini veriyor. Prodüktör, dünyaya deneyimlerinden yola çıkarak bir yaratıcılık felsefesi sunuyor.&nbsp;Kitap, sanat üretim sürecini başlangıcından itibaren ele alarak, onu ortaya çıkarma, onunla yaşama, deneme-yanılma ve ardından vedalaşma aşamalarına eğiliyor; sanatın arkasındaki motivasyonlara dair sorulara cevap arıyor.Rubin, sanatçıları "kırılgan mizaçlı kişiler" olarak tanımlıyor. Pek çok sanatçının erken ölmesinin nedeninin de bu derin varoluşsal ızdıraplar olduğuna işaret ediyor. Yani sanat, ona göre hem bir lütfu hem de lanet...Kitabın ilk bölümleri, kişisel gelişime o kadar odaklanmış ki açıkçası ortalarına gelene dek "Nasıl olmuş da bu kitap bu kadar sevilmiş?" düşüncesini kafamdan atamıyorum. Fakat bu kısımdan sonra, kitap okuruna bir rehber olmaya başlıyor. Özellikle bir sanat dalıyla uğraşıyor ve tıkanma yaşıyorsanız ya da sanatınızı dünyayla paylaşma cesaretini bulamıyorsanız Rick Rubin, sırtınızı sıvazlayarak sizi ilerlemeye teşvik edebilir.Rubin, “Eser sizin kim olduğunuzu ve ne yaşadığınızı temsil etmiyorsa nasıl güçlü bir etki yaratabilir?” diye sorarak başlıyor. Ardından üretimin temeline kendinizi koymanız konusuna odaklanıyor. Sanatçıya, izleyicinin son sırada olduğunu, eserin öznesinin kendisi olduğunu söylüyor. Ve eğer sanatınızı bir arkadaşınızla paylaşabiliyorsanız, bunu dünyayla da paylaşabileceğinize vurgu yapıyor.&nbsp;Tekdüzeliği kırmak için ise “Küçük adımlar atın, ortamınızı değiştirin, önem derecisiyle oynayın, perspektif değiştirin, bilgiyi kısıtlayın” gibi önermelerde bulunuyor. Mesela bir sanatçının başaşağı şarkı söylediğinde rahatladığından bahsediyor.&nbsp;<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Fal kurabiyelerinden&nbsp;çıkan sözler gibi</h2>Okuduğum çoğu makalede kitabın ne kadar çığır açıcı olduğuna dair övgüler yer alıyordu. Fakat bu kitap daha çok yolun başındaki amatör sanatçılara odaklanıyor gibi. Ayrıca Doğu felsefesine Batılı bir bakış getirmeye çalıştığını hissettiriyor. Cesaretlendirici, motive edici ve manevi bir bakış... Rubin, kitap boyunca çalıştığı çoğu sanatçının ismini vermekten kaçınıyor. İsimsiz müzisyenlerin stüdyodaki davranışlarından bahsediyor. Müzisyenlerin yaratıcılıklarına dair ihtiyaçlarının özel yaşamları ve kişisel ilişkileri pahasına da olsa her şeyden önce geldiğinden de.Hayal gücünün gündelik kararları azaltarak çoğaltacağından, dingin bir zihnin öneminden—meditasyon yapmayı burada vurguluyor—ve müzisyenlerin demo kayıtlarına sıkı sıkıya sarılmaması gerektiğinden bahsediyor. Müzisyenlerin şarkıları kulaklıkla dinlemesinin yanıltıcı olduğu gibi tüyolar da veriyor.&nbsp;Ayrıca şu satırları da dikkat çekici: “‘Ben beğenmiyorum ama başkası beğenecektir’ diye düşünüyorsanız, kendiniz için sanat yapmıyorsunuz demektir. Bu düşünce ticarete atıldığınızı gösterir. Bunda yanlış bir şey yoktur sadece yaptığınız şey sanat olmayabilir.”Günün sonunda kitabın neden sehpa üstü kitabı olarak anıldığını, havalimanı kitapçılarında öne çıkarıldığını anlamış oldum. Okurunu asla yormayan kitabı iki günde bitirebiliyorsunuz. Sosyal medyada özlü sözler paylaşan hesaplara uygun “Keşfetmeye hazır yaşamak varsayımlara bağlı yaşamaktan her zaman daha iyidir"&nbsp;gibi cümleler bulabiliyorsunuz. Okuduğum bir yorumdaki gibi bunlar&nbsp;"fal kurabiyelerinden çıkan sözlere benziyor."&nbsp;Yani yaratıcı eylem üzerine bir kitap yazsanız ve dünyanın en iyi prodüktörlerinden bile olsanız bazen klişelerden kaçamayabiliyorsunuz.

Duende

Dünyanın yaşayan en önemli prodüktörlerinden Rick Rubin’in “dâhiyane” olarak anılan kitabı Yaratıcı Eylem: Bir Var Olma Biçimi, Türkçe olarak raflardaki yerini aldı. Ancak çok övülen kitap, bazılarının beklentilerini karşılamıyor.

'Rick Rubin sanat üretim tarikatı'nın el kitabı

Albüm: Real Power Süre: 41 dakika Plak şirketi: Columbia Records Yayın tarihi: 22 Mart 20242000’lerin ortasında Beth Ditto, <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/track/7B6jxcVkJTHMUE83ZndMjl?si=8a11c086da924807" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Standing In The Way Of Control</a> ile büyük bir patlama yaşadı. Ditto’nun vahşi sesi ve LGBTQ+ haklarına dair sözleri yeni yüzyılın müzikal kimliğine dair de bir işaretti. Lizzo’nun beden olumlama videolarını yayınlamadan çok önce Ditto, kliplerinde bu kapıyı aralamış ve dışarıdan gelen tüm seslere rağmen müthiş bir farkındalık örneği ortaya koymuştu. Gossip’in <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/track/2IxixfQUSQkwCCblJT3Eq1?si=228944bc139e4e54" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Heavy Cross</a> hit’ini de içinde barındıran <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/album/1GB8gZTSdbiup5FzxNknRo?si=qSwxtMYzTcuhG6pGzDRt1A" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Music For Men</a> ise 2009’da yarım milyon kopya sattı ve Avrupa çapında yaklaşık on altın ve platin plak kazandı. Bu albümün arkasında tabii ki yukardaki yazıda okuduğunuz efsane prodüktör Rick Rubin vardı. Rubin, grubun 11 yıllık sessizliğini bozmasında da yine önemli bir rol oynadı. Gossip 2016 yılında Ditto’nun “Bağımsız olması ve kendi ayakları üzerinde durması gerektiğini” açıklamasıyla dağıldığını açıklamıştı. Şarkıcı kendini bir solo albüme adamış ve bir büyük beden giyim markası kurmuştu. 5 yıllık eşi Kristin Ogata’dan boşanmış, babası da vefat etmişti.<img src="https://images.aposto.com/2024/2/1/1711390379053.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.50" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"> Tüm bu kargaşada Beth Ditto, 2019’daki ilk solo albümü için ünlü prodüktörden yardım istedi. Rick Rubin, Hawaii’deki stüdyosuna Gossip’in diğer üyeleri Nathan Howdeshell ve Hannah Billie’i de çağırdı. Bu artık Ditto’nun solo albümü değil Gossip’in yeniden dönüşüydü.Aradan geçen zaman, kopan bağları müzikle yeniden birleştirdi. Ditto, o süreci şöyle anlatıyor:&nbsp;<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">“Hepimiz çok derin kayıplar yaşadık ve birlikte kaydettiğimiz son albümden bu yana 40 yaşına girdik. Bunlar hayatınızdaki çok büyük anlar. Rubin’le tekrar çalışmak ise gruba yeniden bağlanmak ve yaratmak için alan ve destek sağladı. Rick yaratıcılığı konusunda saftır. Modalarla ya da bir plak şirketinin fikirleriyle ilgilenmez. O bir amigo kız gibidir. İçimizden en iyisini çıkarmaya çalışır. Bir sanatçıyla çalışırken onu en iyi hâline getirme yeteneğine sahiptir çünkü inandığı insanlarla çalışır.”&nbsp;</blockquote><h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">İnsanların gücünü kutluyoruz</h2>Gossip, <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/album/5NkbIgGVPVGDuR5PaJNGMF?si=tzu71XxbRlSqub9SICO9zg" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Real Power</a> adını verdiği albümü, <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/track/4UU08v4VqoGmEy3HKcMwlp?si=229ab0e485e34a85" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Act of God</a> ile açıyor. Bu şarkı bir The Supremes parçasını andırıyor ama onların daha saykodelik bir versiyonu gibi... Beth Ditto’nun sesini en içten ve yüksek seviyede işitiyoruz. <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/track/49eDe6Sk39RHcMtrtol9IC?si=9226c77914804b9d" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Crazy Again</a>’de Ditto, çok sakin bir vokal ile başlıyor şarkıya. Gossip’in daha önceki albümlerinde duyulmamış bir başlangıç bu... Müthiş duru bir ses. Benim için de albümün favorisi bu.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2024/2/1/1711390393005.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.00" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"> <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/track/1vi0r3j6m0Wet9lO344Aa9?si=c27f121fd9004329" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Real Power</a> ise Black Lives Matter protestolarının ardından yazılmış bir şarkı. Post-punk ve disko müziğinin harmanını işitiyoruz. Şarkı Iggy Pop ile The Stooges’un <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/track/3W1KMH0seqYa83PKb1F4ET?si=a4b4633accd24f9f" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Raw Power</a>’ına bir saygı duruşu niteliğinde. Gossip şarkı hakkında ise “Burada biraraya gelip protesto için sokağa çıkma kararını veren insanların gücünü kutluyoruz” diyor.<a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/track/6PdYBDiDL1oiUxRgyOLdxV?si=6b48b6b626984582" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Edge of The Sun</a>’ın melodisi ise country müziği çağrıştırıyor ve girişteki Dotti’nin vokali Heavy Cross’a bir gönderme yapıyor. <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/track/2L5fTA7BBgL70AjMYq0sfI?si=b59fa6f3bddd4c63" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Give It Up For Love</a>, biraz da olsa Talking Heads tarzında.&nbsp;<a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/track/3KMGfRdizM0vxgrGeq5e6d?si=3a3e4240da7b4c2c" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Don’t Be Afraid</a>’te Ditto, eski karısına kırık kalbini bir kenara bıraktığını ve paylaştıkları değerli anılar için minnettar olduğunu söylüyor. <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/track/1Srgdmupy32bgIG3fPvs0v?si=2847f089e19b433e" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Light It Up</a> baladı da Don’t Be Afraid ile şarkı ile bağlantılı gibi ve dinledikçe güzelleşen eserlerden. Gossip’in şarkıları eskisi gibi çok vahşi ya da aşırı coşkulu değil. Ama Real Power, gizli hit’leri ile ileriki yıllarda da duyulacak parçalara sahip.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Bir ürün olmaktan&nbsp;kurtulan sanatçılar</h2>Gossip, geri döneceğini söylediğinden beri gördükleri ilginin onları şaşırttığından bahsediyor. Beth Dotti, bu süreçteki hislerini şöyle dile getiriyor: “Hiçbir zaman ünlü olmayı istemedik. Tek amacımız fast food işinde çalışmamaktı. Eninde sonunda sadece bir ara vermeye ihtiyacımız vardı. Ancak müzik endüstrisinde buna izin verilmiyor. Hoşlanmadığınız işler yapmanızı beklerler. Sonra da bir ürün olursunuz.”<img src="https://images.aposto.com/2024/2/1/1711390404233.png" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="0.67" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"> Sanatçıların yeni albümlerinde düştüğü en büyük hatalardan biri kendilerini aşma derdinde olmaları. Bu anlaşılır bir hedef. Ama bazen buna gerek yoktur. Bazen sadece hayatta kalmak yeterlidir ve köklere sarılmak da iyi gelebilir. Gossip, bu yeni albümde tam olarak bunu yapıyor.&nbsp;Beth Ditto, güçlü sesinin seviyesini sonuna kadar açıyor ve indie dans pistlerini alevlendirecek yeni şarkılarını sunuyor. Ne vasat ne de mükemmel bir albüm. Ama yıllar sonra Gossip dinlemenin verdiği tatlı hisse sahip. Ditto da albüm hakkında şunları söylüyor:&nbsp;<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">“Bu 11 şarkıda müziğin heyecan verici gücü, yaratıcı ifadenin neşesi, kolektif ve kişisel travmalar var. Gerçekten âşık olmak ve çok güvende hissetmekle ilgili şarkılar var. Kayıttaki hüznü kesinlikle duyabiliyorsunuz. 20 yıl sonra burada olmak ve hâlâ birlikte müzik yapmak inanılmaz.”</blockquote>

Gossip, geri döneceğini söylediğinden beri gördükleri ilginin onları şaşırttığından bahsediyor. Beth Dotti şöyle diyor: “Hiçbir zaman ünlü olmayı istemedik. Tek amacımız fast food işinde çalışmamaktı."

Albüm incelemesi: Gossip - Real Power

Albüm:&nbsp;Red Hot Chili Peppers, Unlimited LoveSüre:&nbsp;73 dakikaPlak şirketi:&nbsp;Warner MusicKartonet:&nbsp;2022’nin&nbsp;albüm ikliminde uzun soluklu sessizliklerin bozulduğu durumlar hâkim. 2016’da çıkardığı The Getaway&nbsp;sonrasında Red Hot Chili Peppers tarafında işler uzun süre sessiz kaldı. John Frusciante sonrası devasa bir beklentiyi karşılaması beklenmesine rağmen başarılı bir iş çıkardığını düşündüğüm Josh Klinghoffer’la 2019 sonunda yollarını ayıran RHCP’de yıllardır beklenen buluşma gerçekleşti. John Frusciante, 2019 sonlanmadan RHCP’ye geri döndükten sonra açıklanan konserler, dörtlünün müzikal açlığının kanıtı oldu. Bu konserler malum sebeple gerçekleşemese de grup elemanlarının üretimden geri durmadı.&nbsp;Efsanevi prodüktör Rick Rubin’in kontrole geçtiği kayıt aşaması, Malibu’da bulunan Shangri-La stüdyosunda tamamlandı. Frusciante’nin dönüşünden sonra stüdyoda geçen ilk günle ilgili Rick Rubin’in “John’u da aralarında gördükten sonra çok etkilendim. Bunca zaman beraber harika müziklere imza atmış insanları bir arada eğlenirken ve yaratırken görmek beni duygusal bir yerden yakaladı. Sonrasında da ağladım,” sözlerinden buluşmanın önemini anlamak mümkün.&nbsp;Blood, Sugar, Sex, Magik’ten tutun By the Way’e, birçok müzikseverin hayatına dokunan bir dörtlüydüler. Unlimited Love’da da bildiklerini uygulamayı denediler ve istedikleri çizgiye yaklaştılar.<img src="https://images.aposto.com/2022/3/3/1649836556098.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.00" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Red Hot Chili Peppers,&nbsp;Unlimited Love<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Neden dinleyelim?&nbsp;Anthony Kiedis, Flea, Chad Smith ve John Frusciante’nin oluşturduğu bir albümü dinlememek için gruba karşı ön yargıdan da fazlasına ihtiyacı var bir dinleyicinin. Şubat başında çıkan ilk tekli Black Summer’ı birkaç sefer dinledikten sonra hem ritme hem de nakarata eşlik etmemek imkânsız hâle geldi. Üstüne Frusciante’nin alametifarikası gitar solosu şarkıya güç kattı.&nbsp;Kuşkusuz, Black Summer, bu albümün hiti. Bu cümleyi yazana kadar bu etiketin iddialı olduğunu düşündüm. Ancak albümü tekrar tekrar dinledikten sonra Black Summer kadar hem eski hayranları hem de yeni dinleyicileri bir potada buluşturan bir şarkı olmadığına karar verdim.&nbsp;Pek çok RHCP albümünde olduğu gibi, grup, yine her şarkıda farklı bir konuyu elmış. Bir akış bütünlüğü yok ama gruba alışınca aslında bu, bir bütünlüğe tekabül etmiş. Hemen söyleyeyim: It’s Only Natural&nbsp;ve&nbsp;Let ‘em Cry, bu albümün müzikal tatmin bakımından zirveleri. Flea’nın basları, grubun müziğinin iskeleti. Bu iki şarkıda da şaşırtıcı bir şekilde öne çıkmadan şarkılarla bütünleşip akılda kalmayı başarmış. Böyle olunca da dinleyicisini alıp farklı diyarlara göndermesi zor olmamış. Bir de Chad Smith’in enerjik olduğu kadar groovy davullarını da unutmamak lazım.&nbsp;Olumlu yanları fazlasıyla dikkat çekse de Unlimited Love, RHCP diskografisinde ortalama bir noktada konumlanmış durumda. Bazı şarkılar — isim vermek istemiyorum — sanki albümün süresini tamamlamak için eklenmiş ve uzatılmış gibi. Akılda kalıcılıktan uzak olmakla birlikte birkaç sene sonraya bile varlığını taşıyamacak kalite ve derinlikte. Yine de RHCP’nin yeni albüm çıkardığı bir döneme şahitlik etmek fazlasıyla tatmin edici. Umarım bir gün tekrar buralarda canlı izleyebiliriz.Benzer işler: Foo Fighters, <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/album/2eprpJCYbCbPZRKVGIEJxZ?si=61DQJ5L3R42uRd2z1AM6sQ" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">In Your Honor</a>&nbsp;&amp; The Smashing Pumpkins, <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/album/2Qs2SpclDToB087fLolhCN?si=JcnHKUlLSdO2tQyiL-LI3g" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Siamese Dream</a>.

Blood, Sugar, Sex, Magik’ten tutun By the Way’e birçok müzikseverin hayatına dokunan bir dörtlünün son albümü Unlimited Love’a yakından bakalım.

Aile buluşmasına hoş geldin

Ağustos 2020: Bundan bir yıl önce, eve kapanma günleri yaz rehavetiyle kesintiye uğramışken yıllardır birbirine paralel mecralarda müziğe dair kalem oynattığımız Taner'e bir mail atıyorum: "Duende'yi görüyor ve heyecanlanıyorum, gemide bana da bir küreklik yer var mı?" İyi ki var. Belirsizlikte kaybolmanın çok kolay olduğu bir dönemde yazma pratiğime sarılmak, müzik dünyasından hikâyelere odaklanmak benim için iyileştirici, toparlayıcı ve mutluluk verici oluyor.Sıfır noktası: Belki de zor anlarda hep iyi bir haberin arifesinde olma hissini tutma çabasıyla, adını milyonların bildiği müzisyenlerin tüm ışıklar onlara çevrilmeden hemen önceki günlerini düşündüm. Sonsuz olasılıkların titreşiminin hissedildiği o alaca karanlıkta, gözlerimiz karanlığa alışsın istedim.4 müzisyen, 4 dönüm noktası:&nbsp;Fırtına Öncesi serisinde yaşamı boyunca akıl hastalığıyla mücadele eden ve Kurt Cobain'in MTV Video Müzik Ödülleri performansında giydiği tişört vesilesiyle büyük bir dinleyici kitlesiyle buluşan Daniel Johnston'ın kaotik evrenini ziyaret ettik. Bir Interscope Records stajyerinin Dr. Dre'ye ulaştırdığı The Slim Shady EP'yi kaydeden ve hayatını sona erdirmenin eşiğine gelmiş Eminem'in yorgunluğunu duyduk. Müzik kariyerinden sağlığına, art arda çöküşler yaşayan Justin Vernon'la birkaç gitar ve biraz kayıt ekipmanı alıp bir dağ kulübesine kapandık. Sahneleri alevlendirdiği günleri geride bırakan Johnny Cash'in Rick Rubin'le küllerinden doğuşuna tanık olduk.&nbsp;Sırada ne var?:&nbsp;Harika şeylerin tohumları, bazen karanlıklarda atılıyor ve en beklenmedik zamanda topraktan fırlayıp hayranlık uyandıran çiçekler açıyor. Hâlâ da öyle.<a fr-original-style="" href="https://read.apos.to/c/firtina-oncesi" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank"><img src="https://images.aposto.com/2021/7/2/1629191120810.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="Infinity" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"></a>Flea ve Kurt Cobain Fotoğraf: Kevin Mazur, Sony Pictures Classic<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Artemis Günebakanlı'nın Duende'de 14 Ağustos-4 Eylül arası 4 parça hâlinde derlediği Fırtına Öncesi, ünlü müzisyenlerin kariyerlerinin dönüm noktalarından önceki yaşamlarını konu alıyor. Koleksiyona Johnston'ın adını birdenbire yer altından büyük plak şirketlerinin radarına fırlatan tişörte tıklayıp ulaşabilirsin.

Fırtına Öncesi, ünlü müzisyenlerin kariyerlerinin dönüm noktalarından önceki yaşamlarını konu alıyor.

4 müzisyen, 4 dönüm noktası

Müzik dünyası telif davalarına alışkın ama 2013’te Marvin Gaye mirasçılarının hit şarkı <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTYwMDk4NGMzZWQzYzM4MDAwNjRhZjk3YSZ1c2VyPTVlYjU0M2NmNzA2NDk0MjU1ZWNmNmE4MCZhdXRob3I9NWYzNGUyNDFlZWQ1ODgwMDA2MWM0YWIwJnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRnd3dy55b3V0dWJlLmNvbSUyNTJGd2F0Y2glMjUzRnV0bV9zb3VyY2UlMjUzRGFwb3N0byUyNTI2YW1wJTI1M0J2JTI1M0R5eURVQzFMVVhTVSUyNTI2YW1wJTI1M0JmZWF0dXJlJTI1M0R5b3V0dS5iZQ==""">Blurred Lines</a> için Robin Thicke, Pharrell Williams ve T.I. adıyla tanınan Clifford Harris’e açtığı dava, ilham ve intihal arasındaki çizgiyi yeniden tartışma konusu yaptı.&nbsp;<figure class="image"><img src="https://images.aposto.com/images-2021-01-21T13:47:33.615Z.jpeg" alt="marvin gaye"><figcaption>Marvin Gaye</figcaption></figure><hr>Thicke, bir röportajında Marvin Gaye’in büyük hayranı olduğunu ve sanatçının 1977 tarihli şarkısı Got to Give It Up enerjisinde bir şarkı yapmak istediğini söylüyor. Anlattığına göre, bu ipucunu alan Pharrell ile yarım saat içinde Blurred Lines'ı ortaya çıkarıyorlar. Parçanın davullarında <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTYwMDk4NGMzZWQzYzM4MDAwNjRhZjk3YSZ1c2VyPTVlYjU0M2NmNzA2NDk0MjU1ZWNmNmE4MCZhdXRob3I9NWYzNGUyNDFlZWQ1ODgwMDA2MWM0YWIwJnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRnd3dy55b3V0dWJlLmNvbSUyNTJGd2F0Y2glMjUzRnV0bV9zb3VyY2UlMjUzRGFwb3N0byUyNTI2YW1wJTI1M0J2JTI1M0RBeXl5LTAzSVREZyUyNTI2YW1wJTI1M0JmZWF0dXJlJTI1M0R5b3V0dS5iZQ==""">Got to Give It Up</a> etkisi hissediliyor. Hip hop sanatçısı Questlove, Pharrell’in çalışma biçiminin bu olduğunu, onun yaptığı her şarkının başka bir şarkıdan yola çıkarak yaratıldığını ve bunun o eserlere bir saygı duruşu olduğunu açıklıyor. Williams da 2019’da GQ dergisi için Rick Rubin’e verdiği röportajda, kendisine belirli duyguları hissettiren şarkıları tersine mühendislikle analiz edip, onlardan farklı ama aynı hissi yakalayan şarkılar yapmaya çalıştığını anlatıyor ve Blurred Lines'ta bu yöntemin başını belaya soktuğunu söylüyor. Stevie Wonder, jüri üyelerinin müzikle ilgili böyle teknik bir konuyu değerlendiremeyeceğini düşünerek davadan önce kendisine doğru müzikoloğu bulmasını tavsiye etmiş. Röportajda Rick Rubin de iki şarkının birbirinden farklı olduğunu, bir “hissin” ya da “türün” telifinin alınamayacağını öne sürüyor. Salsa, trap, reggae gibi belirli ritim ve akor dizilerini kullanan türlerdeki şarkıların birbirine benzerliğini örnek veriyor.&nbsp;İki şarkı arasındaki yakınlık notalarla değil; sound, tür, atmosfer ve belirli bir hisle açıklanıyor. Pek çok müzisyen, teknik olarak intihalden bahsedilemeyeceğini söylese de 2015’te sonuçlanan davada jüri, Thicke ve Williams’ın telif hakkı ihlali yaptığına karar vererek Gaye’in ailesine 7,4 milyon dolar ödenmesine hükmetti (itirazlar sonrasında 5,3 milyon dolara düşürüldü). Bu, şimdiye kadar bir telif davasında ödenen en yüksek miktar. John Legend, Nile Rodgers, Hans Zimmer gibi müzisyenlerin de arasında olduğu birçok isim, kararın müzik tarihinden ilham almak isteyen bestecileri cezalandırma tehdidi barındırdığı görüşünde.&nbsp;Benzer davalarda müzikolog olarak yer alan besteci, aranjör ve yazar Richard Niles, bu davaya kadar telif hakkının melodi ve sözler üzerinden değerlendirildiğini, Gaye davasında ise vurmalılardaki “his” benzerliğinin telif hakkı ihlali için yeterli görüldüğünü belirtiyor. Peki bu, müzik endüstrisi için ne anlama geliyor? Rick Rubin’e göre karar, bir şarkıyı oluşturan şeylerin ne olduğuna dair yerleşmiş tanımları ortadan kaldırıyor ve bu, müzisyenleri belirsizlik içinde bırakıyor çünkü her müziğin kökü, başka bir müziğin içinde. Pharrell Williams, kararın hatalı olduğunu çünkü hisler gibi soyut şeylerin değil, melodiler gibi somut şeylerin telif hakkından bahsedilebileceğini söylüyor.&nbsp;Marvin Gaye’in mirasçıları, dava sonuçlanmış olsa da konuyu gündemde tutmakta ısrarcı. Williams’ın bahsettiğimiz Rick Rubin röportajından sonra, müzisyenin mahkemede yalan ifade verdiğini öne sürerek kendisine bir dava daha açtılar. Bu hamleyi, 3,5 milyon doları bulan mahkeme masraflarını çıkarmak için yapmış olabilecekleri de ihtimaller arasında.&nbsp;

Got to Give It Up'tan Blurred Lines'a: Bir hissin telifini almak

Çizgiler bulanıklaştığında

Kendine Ait Bir Yer’de bu hafta 1980’lerin New York’undayız. Graffiti'lerle donatılmış metro vagonlarının yaydığı titreşimler, 70’lerde ortaya çıkan ve sokak kültüründen beslenen yeni bir müziğin titreşimlerine karışıyor. Bu yeni müzik henüz radyolarda kendine yer bulamasa da sokak partileriyle, kulüp geceleriyle, elden ele dolaşan kaset ve 45’liklerle yayılıyor. Sonraki yıllarda ana akımı etkisi altına alacak olan bu yeni müziğin adı hip hop.712 no’lu odada olanlar: Long Island’da punk rock ve heavy metal dinleyerek büyümüş, The Beatles’ı ilk duyduğu andan beri müziğe tutkuyla bağlı olan, için için kaynayan hip hop sahnesinin heyecanlandırdığı, 20’lerinin başındaki Rick Rubin, New York University’de felsefe öğrencisi. Ailesi avukat olmasını istiyor ama onun başka planları var. Yerel müzik sahnesiyle içli dışlı olan Rubin, üniversite yurdunda düzenlediği, gürültü sebebiyle bolca şikayet edilen partilerde DJ’lik yapıyor.&nbsp;<figure class="image"><img src="https://images.aposto.com/images-2020-11-12T14:26:26.606Z.jpeg" alt="Rick Rubin"><figcaption>Rick Rubin Fotoğraf: Annabel Mehran</figcaption></figure>Rubin, dinlediği hip hop kayıtlarında partilerdeki enerjiyi bulamıyor. 1983’te ailesinden 5 bin dolar borç alarak kaydettiği T La Rock ve Jazzy Jay single’ı It’s Yours'da peşine düştüğü, o elektrikli atmosferi yakalamak. Def Jam Recordings logosunu taşıyan bu ilk single, hip hop dünyasında yankı bularak yerel bir hit oluyor. Dönemin genç hip hop prodüktörü ve Run DMC’nin menajeri olan Russell Simmons, It’s Yours'un arkasındaki isimle tanıştığında onun beyaz olmasına çok şaşırıyor. Simmons’ın Rubin’e katılmasıyla Def Jam Recordings, merkezi Rubin’in NYU’daki 712 no’lu yurt odası olan resmî bir plak şirketine dönüşüyor.Demolar arasındaki hazine: Def Jam’e yağan demolar arasında, henüz 16 yaşındaki LL Cool J’in I Need A Beat parçası Rubin ve Simmons’ın dikkatini çekiyor. 1984’te Rubin’in Beatles tutkusuna uygun şekilde geleneksel şarkı formuna yaklaştırdığı I Need A Beat, Simmons’ın tanıtım desteğiyle 100 bin satıyor. Sonraki yıl, aralarında Rubin’in yakın arkadaşları Beastie Boys’un da bulunduğu yedi single da toplam 300 bin satış rakamına ulaşılıyor. Hip hop, ana akım tarafından çoğunlukla mahalle arasında alevlenip sönecek bir trend olarak görülse de CBS Records Def Jam’in hareketliliğinin farkına varıyor ve onlara, CBS’e yılda dört yeni sanatçı bulmaları için 600 bin dolar ödeyerek Def Jam’in dağıtımcılığını üstleniyor. Bu olduğunda Rubin 21, Simmons ise 26 yaşında.&nbsp;Ve karşınızda Beastie Boys: Yeraltındaki kabuğunu kırmaya çalışan hip hop, Beastie Boys’un 1986 tarihli ilk albümü Licensed to Ill ile büyük bir patlama yaşıyor. Def Jam etiketli albüm Billboard listesinin zirvesine ulaşan ilk rap albümü oluyor. Diğer yandan Rick Rubin’in prodüktörlüğünü üstlendiği Reign in Blood, Slayer’ı ana akımla tanıştırıyor. Sonraki yıl, hip hop’ın en politik gruplarından Public Enemy ilk albümünü yayımlıyor. 1988 yılına gelindiğinde Def Jam Recordings adı müzik dünyasına büyük puntolarla kazınmış durumda.<figure class="image"><img src="https://images.aposto.com/images-2020-11-12T14:29:05.329Z.jpeg" alt="Rick Rubin ve Beastie Boys"><figcaption>Rick Rubin ve Beastie Boys</figcaption></figure>Ayrılık zamanı: CBS’in dağıtım anlaşması yenilenirken Rubin ve Simmons görüş ayrılığına düşüyor. Rubin finansal desteği minimumda tutup bağımsız kalmak isterken, Simmons mümkün olan en yüksek miktarı almak istiyor. Uzun zaman sürüncemede kalan sözleşme imzalandıktan sonra Rick Rubin şirketten ayrılarak Def American Recordings’i kuruyor.&nbsp;Def Jam, ticari başarılarına rağmen mali zorluklarla karşılaşıyor. 1992’de iflasın eşiğine gelen şirket, hisselerinin bir kısmını satın alan Polygram sayesinde ayakta kalıyor. Polygram, Universal tarafından satın alındıktan sonra Island Records ile birleştirilerek The Island Def Jam Music Group içine dâhil oluyor. 1999’da Russell Simmons’ın hisseleri 100 milyon dolara satılıyor ve Def Jam, tamamen Universal’a geçiyor.&nbsp;O sırada American Recordings’de: Kariyeri boyunca sayısız albüme imza atan müzik gurusu Rubin’e göre, doğru sesler dinleyiciye elini uzatıp yolunu bir şekilde buluyor. Kendisi sadece o doğru seslerin ona ulaşmasına izin veriyor. Müziğe dair müthiş sezgileri, bir süre sonra “Def” sözcüğünü terk ederek American Recordings olarak yenilediği şirketinde de yüzünü kara çıkarmıyor. Kariyerinde bir duraklama dönemi yaşayan Johnny Cash’i Nine Inch Nails, Depeche Mode, U2, Soundgarden gibi isimlerin şarkılarını yorumladığı American Recordings albüm serisiyle yeniden gündeme taşıyor ve efsanevi sanatçıyı yeni nesille buluşturuyor.&nbsp;2000’ler ve sonrasında Def Jam: Kurucuları şirketten ayrıldıktan sonra da hip hop içinde önemli bir yer tutmaya devam eden Def Jam, yönetici kadrosunda Jay-Z ve Eminem’in menajeri Paul Rosenberg gibi isimleri ağırladı. Kanye West, Rihanna, Justin Bieber gibi yıldızların albümlerine ev sahipliği yaptı.Russell Simmons, 2010’larda kendisine yönelik cinsel saldırı iddialarının ardından Def Jam dâhil görev aldığı tüm şirketlerden istifa etti. Rick Rubin ise kişisel koleksiyonuna eklediği sekiz Grammy Ödülü ile son 30 yılın en önemli müzik figürleri arasındaki yerini sağlamlaştırdı.

Rick Rubin ile ilgili hikayeler